زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

حدیث حسن ادنی





حدیث حسن ادنی، از اصطلاحات بکار رفته در علم حدیث بوده و به حدیثی که مدح راوی آن از طریق ظن اجتهادی ثابت شده، گفته می‌شود.


۱ - توضیح اصطلاح



برخی از‌ اندیشمندان علوم حدیث، حدیث صحیح، حسن و موثق را به اعلی و اوسط و ادنی، تقسیم کرده، آن گاه در مقام توضیح این واژه گفته‌اند: حسن حدیثی است که لااقل یک راوی آن امامی ممدوح غیر موثق باشد و چنان‌چه مدح راوی و امامی‌بودن او از راه ظن اجتهادی ثابت شده باشد، حدیث را حسن ادنی گویند.
از این واژه به «خبر حسن ادنی» و «روایت حسن ادنی»، «حسن ادنی» نیز تعبیر می‌شود.
[۲] علامه نجفی، سیدضیاءالدین، ضیاء الدرایه، ص۲۵.


۲ - پانویس


 
۱. سبحانی، جعفر، اصول الحدیث و احکامه، ص۶۰.    
۲. علامه نجفی، سیدضیاءالدین، ضیاء الدرایه، ص۲۵.
۳. بروجردی، سیدعلی، طرائف المقال، ج۲، ص۲۴۹.    
۴. مامقانی، عبدالله، مقباس الهدایه، ج۱، ص۱۶۹.    


۳ - منبع



پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «حدیث حسن ادنی»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۶/۲۱.    


رده‌های این صفحه : اصطلاحات حدیثی | حدیث حسن




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.